OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE

Zasady oznakowywania miejsc dla osób niepełnosprawnych określa rozporządzenie ministra infrastruktury z 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz.U. nr 220, poz. 2181 z późn. zm.). Znak D-18a „parking – miejsce zastrzeżone” oznacza miejsce przeznaczone na postój pojazdu uprawnionej osoby.

Znak D-18a „parking – miejsce zastrzeżone”

W razie potrzeby wyznaczenia miejsca postoju przeznaczonego tylko dla pojazdu samochodowego uprawnionej osoby niepełnosprawnej o ograniczonej sprawności ruchowej oraz kierującego pojazdem przewożącego taką osobę, pod znakiem D-18a umieszcza się tabliczkę T-29.

Tabliczka T-29

Za parkowanie na miejscu dla osoby niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej bez wymaganych uprawnień – karty parkingowej – grozi mandat karny w wysokości 500 zł. W przypadku miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych, czasami pojawia się problem, polegający na tym, że powinny być one „obwarowane” znakami pionowymi i poziomymi. Czasem bywa tak, że zarządca terenu (np. na parkingu przy hipermarkecie) stawia wyłącznie znaki pionowe D-18 (miejsce parkingowe) lub D-18a (parking – miejsce zastrzeżone) i dodatkowo zamieszcza tabliczkę informującą, że miejsce przeznaczone jest dla osoby niepełnosprawnej (znak T-29).

Rozporządzenie zaleca, by miejsce dla niepełnosprawnych miało znak pionowy D-18 lub D-18a wraz z tabliczką T-29, na której namalowany jest symbol osoby niepełnosprawnej. Natomiast oznakowanie poziome powinno zawierać znak P-24, czyli namalowany biały symbol osoby niepełnosprawnej. Oczywiście muszą być też namalowane linie wyznaczające miejsce postoju. Dopuszcza się też znak poziomy P-20 (koperta), który informuje, że miejsce jest zastrzeżone. Jest on stosowany, gdy został w tym celu wykorzystany znak pionowy D18a (parking – miejsce zastrzeżone). W takiej kopercie również musi znaleźć się symbol osoby niepełnosprawnej –  znak  P-24.

Rozporządzenie określa, że miejsca dla niepełnosprawnych mogą być oznaczone wyłącznie znakami poziomymi – o ile są one prawidłowe. W takiej sytuacji zaleca się, by równolegle stosowano i znaki poziome i pionowe, które de facto są lepiej widoczne Nie jest to jednak konieczność. Dlatego, jeżeli miejsce postojowe ma tylko namalowane znaki – znaki poziome, istnieje podstawa do interwencji ze strony straży miejskiej.

Problem pojawia się, gdy spadnie śnieg. Okazuje się, bowiem, że jeżeli znak poziomy jest nieczytelny (zasypany śniegiem), a nie ma znaku pionowego, to wówczas kierowca parkujący na miejscu dla osoby niepełnosprawnej nie zostanie ukarany. Dlatego zarządca parkingu powinien dopilnować, aby znak poziomy był stale czytelny, widoczny dla każdego kierowcy. W sytuacji, gdy zarządzający parkingiem, nie stosuje pionowego oznakowania, powinien pamiętać, że znaki poziome, muszą być namalowane zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu.

Do parkowania na „kopertach” uprawnia specjalna Karta Parkingowa, która powinna być umieszczona w pojeździe, w miejscu, umożliwiającym jej odczytanie. Mogą się o nią ubiegać osoby indywidualne o stwierdzonym stopniu niepełnosprawności, a także placówki zajmujące się opieką, rehabilitacją, lub edukacją osób niepełnosprawnych.